Strategie rozwoju 

Strategia rozwoju gospodarczego 

Pojęcie strategii rozwoju jest zagadnieniem bardzo szerokim i w zależności od przyjętego punktu odniesienia może przybierać ono różne formy. Jednak wspólną cechą każdego rozumienia strategii rozwoju jest pojmowanie jej jako zespołu działań i dążeń, których celem jest rozwój i polepszenie sytuacji, czy to całego kraju, regionu, przedsiębiorstwa czy szerzej – całej gospodarki. 

Strategia rozwoju gospodarczego to termin używany na określenie różnorodnych działań zmierzających do pobudzenia wzrostu gospodarczego. Istnieje kilka typów strategii rozwoju gospodarczego są to: 

Strategia liberalna – jest skupiona przede wszystkim na procesach mikroekonomicznych zachodzących w gospodarce. Zgodnie z tą strategią wzrost gospodarczy osiągany jest dzięki prawidłowej alokacji zasobów, które możliwa jest dzięki naturalnym procesom rynkowym. Rola państwa ogranicza się do prowadzenie polityki finansowej i budżetowej, zaś czynnikiem stymulującym rozwój gospodarczy jest sektor prywatny. 

Strategia gospodarki otwartej – w wielu założeniach przypomina strategię liberalną, podobnie jak  ona opiera się również głównie o alokację zasobów, z tym że jako główny czynnik wzrostu wymieniany jest tutaj eksport. Strategia ta dużą rolę przypisuje sektorowi prywatnemu jednak podkreśla, że państwo powinno podejmować aktywne działania w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego poprzez zwiększenie eksportu.

Strategia industrializacji – w myśl tej strategii rozwój osiąga się poprzez rozwój sektora przetwórczego, to jego dobra kondycja oraz eksport towarów przezeń produkowanych przyczyniają się do wzrostu gospodarczego. W tej strategii duże znaczenie ma interwencjonizm państwowy. 

Strategia rozwoju rolniczego – jest to strategia dążąca do wzrostu gospodarczego poprzez polepszenie jakości upraw oraz wysokości plonów. Jej wyrazem jest wprowadzanie nowych technologii do rolnictwa. Ten typ strategii rozwoju jest charakterystyczny dla społeczeństw o stosunkowo niskim poziomie rozwoju przemysłu. Z tą strategią można było się spotkać w Europie w epoce przed wynalezieniem maszyny parowej oraz obecnie stosowana jest na większą skale w krajach Trzeciego Świata. 

Strategia redystrybucji – ta strategia zorientowana jest do wewnątrz, zaleca ona tworzenie nowych miejsc pracy oraz dystrybucję nadwyżki dochodu narodowego powstałej w wyniki wzrostu gospodarczego na rzecz  najuboższych.